Ametric Festival 2025
FRI 12/09 20:00 - SAT 13/09 23:59
Προμαχώνας Σαν Σαλβαντόρ 
Χανιά, Κρήτη
40€/2ήμερο
Ametric Festival 2025
12 & 13 September
San Salvatore Bastion, Chania
*scroll for Greek language*
Celebrating its fifth year, Ametric Festival returns to the captivating San Salvatore Bastion in Chania on September 12th & 13th, 2025. This year, the festival aims to re-explore the mixing of diverse musical and cultural references in a spirit of inclusion, as a fundamental condition of artistic expression. OCD Project and Coherent States once again join forces, presenting an eerie and intense experience. The bastion’s unique architectural features provide the perfect backdrop for the sound and aesthetic highlighting of contemporary and experimental music, allowing the festival to continue showcasing innovative sound spaces with a focus on the interaction between artists, venue, and audience. Within these Venetian walls, we invite attendees to join us for an unforgettable journey into the depths of sound exploration.
In one of his very rare live performances worldwide, British artist Nigel Ayers comes to Crete to present the unconventional and diverse sound he has developed as Nocturnal Emissions for more than 45 years in an unceasing exploratory journey of electronic music from its formative years to the present, where he continues to record regularly. Coming from France, one of the most important experimental musicians, sound and visual artists of our time, Félicia Atkinson will present her trademark ambient / spoken word sound alongside the improvisational percussion set by the Australian drummer / electroacoustic composer Will Guthrie, who will perform in Chania after the unexpected cancellation of his Ametric performance last year. The idiosyncratic experimental cut-up dance music of Turbo Teeth will act as a counterweight to the dark conceptual soundscapes of ILIOS, while the intense cello/electronics set of Viki Steiri will interact with the experimental/techno sonic terrains of Devika and the psychoacoustic electronic set of Tristanos.
Nocturnal Emissions is the experimental music project of British artist Nigel Ayers, which began in the late 1970s in Derbyshire, England. Ayers, a former art student, was the core member, with collaborators his brother Daniel Ayers and Caroline K in the project’s early years. Their initial form combined elements of musique concrète, Fluxus, conceptual art, and the raw energy of the then-emerging punk rock music. In 1979, they founded their own record label, Sterile Records, which became a key pillar for their experimental and often provocative music, incorporating industrial sounds, noise, and entirely unconventional approaches. In addition to their own works, Sterile released some very important experimental industrial, noise, and electronic music works, such as those of SPK, Lustmord, Maurizio Bianchi, Annie Anxiety, and early projects by John Balance of Coil. Both the early music of Nocturnal Emissions and the existence of Sterile Records were pivotal factors in shaping experimental industrial music, even if Ayers himself, perhaps provocatively, rejected the term “industrial” as a description of his music. Through their explorations of musique concrète, synth pop, and more, and their creation of sound and video art, Nocturnal Emissions have consistently redefined the boundaries of conventional sound. Their work draws inspiration from a wide range of influences, including the Situationist International, surrealism, magic, and ancient sites, creating a unique otherworldly sound with exploratory moods and reflection, a key part of Nigel Ayers’ psychology. Thematically, their music often explores consciousness, spirituality, and the complex relationship between humanity and technology.
Nocturnal Emissions have collaborated with many artists, such as the Japanese C.C.C.C. and the British :Zoviet*France:, for example, and have engaged in various projects, including composing soundtracks for Butoh dance performances in the early 1990s and working on numerous animated films. They have a vast and diverse discography, with many albums and releases on various labels. Notable moments in their discography include their early, defining industrial albums “Tissue of Lies” (1981), “Fruiting Body” (1981), and “Drowning in a Sea of Bliss” (1983), their more rhythmic moments in “Viral Shedding” (1983) and “Songs of Love and Revolution” (1985), “Chaos” (1984), which has been described as the London Calling of experimental music, and their monumental sonic explorations in “Spiritflesh” (1988), “Invocation of the Beast Gods” (1989), “Stoneface” (1989), and “Cathedral” (1991). As a reference point in experimental and industrial music, Nocturnal Emissions are pioneers, pushing music boundaries and exploring unconventional ideas, while maintaining their relevance and influence in the contemporary music landscape nearly 50 years after their creation.
https://nocturnalemissions.bandcamp.com
For Félicia Atkinson, human voices inhabit an ecology alongside and within many other things that don’t speak, in the conventional sense: landscapes, images, books, memories, ideas. The french electro-acoustic composer and visual artist makes music that animates these other possible voices in conversation with her own, collaging field recording, midi instrumentation, and snippets of essayistic language in both french and english.
Her own voice, always shifting to make space, might whisper from the corner or assume another character’s tone. Atkinson uses composing as a way to process imaginative and creative life, frequently engaging with the work of visual artists, filmmakers, and novelists. Her layered compositions tell stories that alternately stretch and fold time and place, stories in which she is the narrator but not the protagonist. Atkinson lives on the wild coast of Normandy and has played music since the early 2000s.
She has released many records and a novel on Shelter Press, the label and publisher she co-runs with Bartolomé Sanson. She has collaborated with musicians including Jefre Cantu-Ledesma, Chris Watson, Christina Vantzou, and Stephen O’Malley, and with ensembles including Eklekto (Geneva) and Neon (Oslo). She has performed at venues and festivals including INA GRM/Maison de la Radio and the Philharmonie (Paris), Issue Project Room (NYC), the Barbican Center (London), Le Guess Who (Utrecht), Atonal (Berlin), Henie Onstad (Oslo), Unsound (Krakow), and Skanu Mesz (Riga). Her work has been commissioned by filmmakers (Ben Rivers, Chivas de Vinck) and fashion houses (Prada, Burberry). She has exhibited in museums, galleries, and biennials including RIBOCA Biennale (Riga), Overgaden (Copenhagen), BOZAR (Brussels), Espace Paul Ricard (Paris), and MUCA ROMA (Mexico City).
https://shelter-press.com/felicia-atkinson
Will Guthrie is an Australian experimental drummer living in France. He plays solo using various combinations of drums, percussion, amplifiers, and electronics, and leads the contemporary hybrid gamelan ensemble ENSEMBLE NIST-NAH. He came to prominence in 1997 when he won the Wangaratta National Jazz Awards for drums in Australia, and went on to play with many of Australia’s most renowned jazz musicians, including Mark Simmonds, Julien Wilson, and Ren Walters. From the new millennium onwards, his work moved away from traditional drumming, and he developed an interest in junk electronics, extreme amplification, and electroacoustic techniques, documented in a series of solo and collaborative recordings from that period. Alongside creating works in the realm of electroacoustic music, in the last decade Guthrie has returned to drums with a particularly aggressive playing style, developing a series of solo works characterized by a radical monomelody, from relentless rhythmic exercises to explorations of the low frequencies of gongs and other metallic percussion. Will Guthrie’s work is distinguished by his sophisticated rhythmic approach, unpretentious virtuosity, and undeniable physicality, touching on various aspects of world music, from Javanese Gamelan to South Indian Carnatic music. As a dedicated DIY concert organizer while still a student in Melbourne, Guthrie founded (with Ren Walters) the weekly concert series “Improvised Tuesdays,” now renamed Make It Up Club, which is the longest-running concert series in Australia for improvised and experimental music. Upon moving to France, specifically to Nantes, Guthrie joined the CABLE# collective, serving as a curator and organizer of regular concerts and annual festivals. Will Guthrie has released over 50 albums on labels such as his own Antboy Music, as well as on labels like Black Truffle, Editions Mego, Erstwhile, Clean Feed, Gaffer Records, Hasana Editions, 23five, iDEAL, Kythibong, NAKID, Fragment Factory, and Ipecac. He has performed at numerous venues and festivals worldwide, including Lieu Unique (Nantes), Cafe Oto (London), Berghain (Berlin), Super Deluxe (Tokyo), SPRING Performing Arts Festival (Utrecht), Meta House (Phnom Penh), MONA FONA (Hobart), Suoni Per Il Popolo (Montreal), Lampo (Chicago), Oct Loft Jazz Happening (Shenzhen), and Geometry Of Now (Moscow). He has collaborated with world-renowned artists such as Mark Fell, Oren Ambarchi, Sarah Hennies, James Rushford, Ghassen Chiba, Jean-Luc Guionnet, Erell Latimier, Rudolf Eb.er, Roscoe Mitchell, Chulki Hong, Mark Simmonds, Jérôme Noetinger, Keith Rowe, David Maranha, and many others.
https://www.will-guthrie.com
https://www.facebook.com/willguthriedrum
Active since the early 1990s in sound art and visual art, ILIOS (Dimitris Karyofyllis) is in a constant exploration of the extremes of sonic and visual phenomena. Through the continuous change of his sonic palette, touching and surpassing the limits of the audio spectrum, ILIOS pursues a unique anti-career. Some of his recorded works have been described by the music media as: “The sound of death” or “The most exhausting record imaginable.” He has given over 400 performances, lectures, and workshops in 35 countries across Asia, South and North America, Europe, and Oceania, producing live experiences that rigorously challenge the senses. His discography includes a vast catalog of releases, including “Kenrimono” (based on sounds from Pachinko game arcades), “Vento Elektra” (based on electrical signals and household electricity), “Symphony #1 for oscillators and internal combustion engine vibrations” (based on car vibrations), and many others. After a seven-year absence, ILIOS made a strong comeback in 2024 with two albums, “The tale of the Rüetschi foundry” and “Ploutonion” (collaboration with Massimo Pupillo). He is a member of the band Mohammad (with Nikos Veliotis), with whom he has released 14 albums to date. He has numerous musical commissions for dance, film, and theater. He has served as curator and co-director at the Electrograph “Athens Sound Media” festivals (from 2001 to 2006), SDR Santander Sound Art Festival (from 2008 to 2012), and co-director for [Un]Commonsounds, among others. In 1997, he founded Antifrost, a publishing platform/record label for sound media with more than 80 works published to date by renowned artists from around the world.
https://www.siteilios.gr
https://www.antifrost.gr
Turbo Teeth is the solo project of Giorgos Axiotis, a key figure in Athens’ experimental underground scene and a member of groups like Free Piece of Tape, Balinese Beast, Tom Cruisin’, Holefold Diver and Bruised Lee. TT crafts a frenetic, ever-evolving sonic tapestry where jagged hardware rhythms collide with fractured, distorted loops, creating a volatile yet immersive mix of chaotic and rich textures. His sound is defined by a distinct blend of genre-defying elements, culminating in warped rhythmic structures that constantly verge on collapse.
TT’s discography includes a range of self-released works, such as Yellow Equals One (Untitled-1, 2017), +X+ (2021), Secreto/Live EP (2021), Live @ Threads Radio (2021), and Sharp Horns of a Trilemma (2022). He has also contributed to numerous compilations, both locally and internationally.
https://turboteeth.bandcamp.com
https://soundcloud.com/turbo-teeth
Viki Steiri is a composer, cellist and interdisciplinary artist with an interest in experimental electronic music, free improv and composition for other media. Her first solo LP ‘Βalm’ was released digitally by Alien Jams and on vinyl by Rekem Records in 2024. She is a member of the improvised music/art group Ectopia and has collaborated with visual artists such as Monster Chetwynd, Urara Tsuchiya, musicians including Saint Abdullah, Sofia Jernberg and on releases such as ‘Future Chorus’ with Eleni Ikoniadou and ‘sex robot’ with Sidsel Meineche Hansen. In the past she has co-hosted a radio show on NTS radio with Chloe Frieda and performed with the Eddie Prévost improvisation workshop. She has performed at Le Guess Who? Festival, Cafe OTO, ICA (London), New Museum (New York), KW (Βerlin), among others. She is based between London and Athens.
Devika is a multi-genre DJ and music producer. Her work includes sound design and music selection for theatrical performances. With techno as a focus, her sets draw elements from a wide range of sounds, starting from electro and ending in drone music. She is a member of the Pi Electronics DJ roster and has collaborated with actress Gioula Bountali on several works such as “Those Who Sleep” (2017, National Theatre of Greece), “Smoketopia” (2019, ‘Prosorinos’ Theater) and “Open Light” (2021, ‘Prosorinos’ Theater). Her appearance at the Ametric Festival 2025 is of particular importance due to her personal connection with Chania, where she lived for many years.
https://soundcloud.com/devi-ka-1
Tristanos is a sound artist originally from Chania and based in Athens, whose research explores the fields of psychoacoustics, indeterminacy, and field recordings, elements of which intersect and are incorporated into sound installations, electroacoustic compositions, and live electronic sets. His practice focuses on the particularity of space and often incorporates improvisation and the use of audio programming languages. His work has been presented in the Netherlands, Greece, and the Czech Republic. He holds a BA degree from the Institute of Sonology (2023) and has conducted workshops on soundscape studies and soundwalks. In 2022, he worked on the “Site Sound” project, an archaeological study based on the senses of the ancient sanctuary of Zeus on Mount Lykaion.
https://tristanos.bandcamp.com/
-————————————————————————
Γιορτάζοντας την πέμπτη του χρονιά, το Ametric Festival επιστρέφει στον μαγευτικό Προμαχώνα του Σαν Σαλβατόρε στα Χανιά στις 12 και 13 Σεπτεμβρίου 2025. Φέτος, το φεστιβάλ στοχεύει να επανεξερευνήσει την ανάμειξη διαφορετικών μουσικών και πολιτιστικών αναφορών σε ένα πνεύμα συμπερίληψης, ως θεμελιώδη συνθήκη καλλιτεχνικής έκφρασης. Το OCD Project και η Coherent States ενώνουν για άλλη μια φορά τις δυνάμεις τους παρουσιάζοντας μια απόκοσμη και έντονη εμπειρία. Τα μοναδικά αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του Προμαχώνα παρέχουν το τέλειο υπόβαθρο για την ηχητική και αισθητική ανάδειξη της σύγχρονης και πειραματικής μουσικής, επιτρέποντας στο φεστιβάλ να συνεχίσει να παρουσιάζει καινοτόμους ηχητικούς χώρους με γνώμονα την αλληλεπίδραση καλλιτεχνών, χώρου και κοινού. Μέσα σε αυτά τα Ενετικά τείχη, προσκαλούμε τους παρευρισκόμενους να συμμετάσχουν σε ένα αξέχαστο ταξίδι στα βάθη της ηχητικής εξερεύνησης.
Σε μια από τις πολύ σπάνιες ζωντανές εμφανίσεις του παγκοσμίως, ο Βρετανός καλλιτέχνης Nigel Ayers έρχεται στην Κρήτη για να παρουσιάσει τον αντισυμβατικό και ποικιλόμορφο ήχο που έχει διαμορφώσει ως Nocturnal Emissions για περισσότερα από 45 χρόνια, σε μια συνεχή εξερευνητική πορεία της ηλεκτρονικής μουσικής από τα χρόνια της ουσιαστικής διαμόρφωσής της μέχρι σήμερα, όπου συνεχίζει να ηχογραφεί τακτικά. Ερχόμενη από τη Γαλλία, η Félicia Atkinson, μια από τις σημαντικότερες πειραματικές και εικαστικές καλλιτέχνιδες της εποχής μας, θα παρουσιάσει τον χαρακτηριστικό της ambient / spoken word ήχο αλληλεπιδρώντας με το αυτοσχεδιαστικό percussion set του Αυστραλού drummer και ηλεκτροακουστικού συνθέτη Will Guthrie, ο οποίος θα εμφανιστεί στα Χανιά μετά την απρόσμενη ακύρωση της περσινής του εμφάνισης στο Ametric. Η ιδιόρρυθμη πειραματική cut-up χορευτική μουσική του Turbo Teeth θα αποτελέσει το αντίβαρο στα σκοτεινά και conceptual ηχοτοπία του ILIOS, ενώ το κατανυκτικό cello/electronics set της Βίκη Στείρη θα αλληλεπιδράσει με τα experimental/techno ηχητικά δημιουργήματα της Devika και το ψυχοακουστικό ηλεκτρονικό σετ του Tristanos.
Οι Nocturnal Emissions είναι το πειραματικό μουσικό project του Βρετανού καλλιτέχνη Nigel Ayers, το οποίο ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1970 στο Derbyshire της Αγγλίας. Ο Ayers, πρώην φοιτητής τέχνης, ήταν το βασικό μέλος, με συνεργάτες τον αδερφό του Daniel Ayers και την Caroline K στα πρώτα χρόνια του project. Η αρχική τους μορφή συνδύαζε στοιχεία από musique concrète, Fluxus, conceptual art και την ωμή ενέργεια της αναδυόμενης τότε punk rock μουσικής. Το 1979, ίδρυσαν τη δική τους δισκογραφική εταιρεία, Sterile Records, η οποία έγινε ένας βασικός πυλώνας για την σκηνή της πειραματικής και συχνά προκλητικής μουσική τους, ενσωματώνοντας βιομηχανικούς ήχους, θόρυβο και εντελώς αντισυμβατικές προσεγγίσεις. Εκτός των δικών τους έργων, η Sterile κυκλοφόρησε και μερικές πολύ σημαντικές δουλειές της πειραματικής industrial, noise και ηλεκτρονικής μουσικής όπως έργα των SPK, Lustmord, Maurizio Bianchi, Annie Anxiety και πρώιμων projects του John Balance των Coil. Τόσο η πρώιμη μουσική των Nocturnal Emissions όσο και η ύπαρξη της Sterile Records υπήρξαν καταλυτικοί παράγοντες στην διαμόρφωση της experimental industrial μουσικής, όσο και αν ο ίδιος ο Ayers, ίσως προβοκατόρικα, αρνούνταν τον όρο industrial σαν περιγραφή της μουσικής του. Με την πάροδο των χρόνων, η μουσική των Nocturnal Emissions εξελίχθηκε σημαντικά, εξερευνώντας διάφορα είδη όπως musique concrète, sound collage, post-industrial, ambient, noise ακόμα και synth pop, dub και electro, δημιουργώντας επιπλέον και στα πεδία της sound art και video art και ωθώντας συνεχώς τα όρια της συμβατικής μουσικής και του ήχου. Η δουλειά τους αντλεί έμπνευση από ένα ευρύ φάσμα επιρροών όπως της Καταστασιακής Διεθνούς, του σουρεαλισμού, της μαγείας και των αρχαίων τοποθεσιών, δημιουργώντας ένα μοναδικό απόκοσμο ήχο με διερευνητικές διαθέσεις και αναστοχασμό, βασικό κομμάτι της ψυχολογίας του Nigel Ayers. Θεματικά, η μουσική τους συχνά εξερευνά τη συνείδηση, την πνευματικότητα και την περίπλοκη σχέση μεταξύ ανθρωπότητας και τεχνολογία
Οι Nocturnal Emissions έχουν συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες όπως οι Ιάπωνες C.C.C.C. και οι Βρετανοί :Zoviet*France: για παράδειγμα, και έχουν ασχοληθεί με διάφορα projects, συμπεριλαμβανομένης της σύνθεσης soundtracks για παραστάσεις χορού Butoh στις αρχές της δεκαετίας του 1990, και της εργασίας σε πολλές ταινίες κινουμένων σχεδίων. Έχουν μια τεράστια και ποικίλη δισκογραφία, με πολλά albums και κυκλοφορίες σε διάφορες εταιρείες. Αξιοσημείωτες στιγμές της δισκογραφίας τους αποτελούν τα πρώτα τους, καθοριστικά industrial albums “Tissue of Lies” (1981), “Fruiting Body” (1981) και “Drowning in a Sea of Bliss” (1983), οι πιο ρυθμικές τους στιγμές στα “Viral Shedding” (1983) και “Songs of Love and Revolution” (1985), στο “Chaos” (1984) που έχει χαρακτριστεί ως το London Calling των πειραματικών, όσο και οι μνημειώδεις ηχητικές τους εξερευνήσεις στα “Spiritflesh” (1988), “Invocation of the Beast Gods” (1989), “Stoneface” (1989) και “Cathedral” (1991). Ως σημείο αναφοράς στην πειραματική και βιομηχανική μουσική, οι Nocturnal Emissions μπορούν να χαρακτηριστούν πρωτοπόροι, έχοντας σπρώξει τα όρια της πειραματικής μουσικής και έχοντας εξερευνήσει ένα ωκεανό αντισυμβατικών ιδεών, διατηρώντας σε παράλληλο χρόνο τη συνάφεια και την επιρροή τους στο σύγχρονο μουσικό τοπίο, στο οποίο συνεχίζουν να συμμετέχουν στο ακέραιο, κοντά στα 50 χρόνια μετά την δημιουργία τους.
https://nocturnalemissions.bandcamp.com
Για τη Félicia Atkinson, οι ανθρώπινες φωνές κατοικούν σε μια οικολογία παράλληλα και μέσα σε πολλά άλλα πράγματα που δεν μιλούν, με τη συμβατική έννοια: τοπία, εικόνες, βιβλία, αναμνήσεις, ιδέες. Η Γαλλίδα ηλεκτροακουστική συνθέτρια και εικαστική καλλιτέχνης δημιουργεί μουσική που ζωντανεύει αυτές τις άλλες πιθανές φωνές σε συνομιλία με τη δική της, συνθέτοντας ηχογραφήσεις πεδίου, midi όργανα και αποσπάσματα δοκιμιακής γλώσσας τόσο στα γαλλικά όσο και στα αγγλικά. Η δική της φωνή, που συνεχώς μεταβάλλεται για να δημιουργήσει χώρο, μπορεί να ψιθυρίσει από τη γωνία ή να αναλάβει τον τόνο ενός άλλου χαρακτήρα. Η Atkinson χρησιμοποιεί τη σύνθεση ως τρόπο επεξεργασίας της φανταστικής και δημιουργικής ζωής, συχνά ασχολούμενη με το έργο εικαστικών καλλιτεχνών, κινηματογραφιστών και μυθιστοριογράφων. Οι πολυεπίπεδες συνθέσεις της αφηγούνται ιστορίες που εναλλάσσουν και διπλώνουν τον χρόνο και τον τόπο, ιστορίες στις οποίες είναι η αφηγήτρια αλλά όχι η πρωταγωνίστρια.
Η Félicia Atkinson ζει στην άγρια ακτή της Νορμανδίας και παίζει μουσική από τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Ανάμεσα στην εκτενή της δισκογραφία, ξεχωρίζουν οι οκτώ δίσκοι και το ένα μυθιστόρημα που έχει κυκλοφορήσει στην Shelter Press, την σπουδαία εταιρεία και εκδοτικό οίκο που συνδιευθύνει με τον Bartolomé Sanson. Το τελευταίο της album “Space as an Instrument” κυκλοφόρησε το 2024 λαμβάνοντας διθυραμβικές κριτικές.
Έχει συνεργαστεί με μουσικούς όπως οι Jefre Cantu-Ledesma, Chris Watson, Christina Vantzou και Stephen O’Malley, και με σύνολα όπως οι Eklekto (Γενεύη) και Neon (Όσλο). Έχει εμφανιστεί σε venues και festivals όπως τα INA GRM/Maison de la Radiο, Philarmonie (Παρίσι), Issue Project Room (Νέα Υόρκη), Barbican Center (Λονδίνο), Le Guess Who (Ουτρέχτη), Atonal (Βερολίνο), Henie Onstad (Όσλο), Unsound (Κρακοβία) και Skanu Mesz (Ρίγα). Έπιπλέον έχει συνεργαστεί με καταξιωμένους κινηματογραφιστές (Ben Rivers, Chivas de Vinck) και τεράστιους οίκους μόδας (Prada, Burberry). Έχει εκθέσει σε μουσεία, galleries και biennale, όπως η Biennale RIBOCA (Ρίγα), Overgaden (Κοπεγχάγη), BOZAR (Βρυξέλλες), Espace Paul Ricard (Παρίσι) και MUCA ROMA (Πόλη του Μεξικού).
https://shelter-press.com/felicia-atkinson
Ο Will Guthrie είναι Αυστραλός experimental drummer που ζει στη Γαλλία. Παίζει σόλο χρησιμοποιώντας διαφορετικούς συνδυασμούς τυμπάνων, κρουστών, ενισχυτών και ηλεκτρονικών, και ηγείται του σύγχρονου υβριδικού gamelan συγκροτήματος ENSEMBLE NIST-NAH. Tο όνομά του έγινε γνωστό το1997, όταν κέρδισε τον Αυστραλιανό εθνικό διαγωνισμό Wangaratta National Jazz Awards για drums και συνέχισε να παίζει με πολλούς από τους πιο διάσημους τζαζίστες της Αυστραλίας, όπως οι Mark Simmonds, Julien Wilson και Ren Walters. Από τη νέα χιλιετία και μετά, το έργο του απομακρύνθηκε από τα τύμπανα και ο καλλιτέχνης ανέπτυξε ενδιαφέρον για junk electronics, ακραίας ενίσχυσης και ηλεκτροακουστικών τεχνικών, που καταγράφηκαν σε μια σειρά από solo και συνεργατικές ηχογραφήσεις από αυτά τα χρόνια. Παράλληλα με τη δημιουργία έργων που κινούνται στο φάσμα της ηλεκτροακουστικής μουσικής, την τελευταία δεκαετία ο Guthrie επέστρεψε στα τύμπανα με ένα ιδιαίτερα επιθετικό τρόπο παιξίματος, αναπτύσσοντας μια σειρά από solo έργα που χαρακτηρίζονται από μια ριζοσπαστική μονομελειακότητα, από ασταμάτητες ρυθμικές ασκήσεις μέχρι εξερευνήσεις των χαμηλών συχνοτήτων των gongs και άλλων μεταλλικών κρουστών. To έργο του Will Guthrie διακρίνεται από τη ρυθμική του εξελιγμένη προσέγγιση, την ανεπιτήδευτη επιδεξιότητα και την αδιαμφισβήτητη φυσικότητά του, αγγίζοντας πολλές world music πτυχές, από Javanese Gamelan μέχρι South Indian Carnatic music. Ως αφοσιωμένος διοργανωτής DIY συναυλιών ενώ ήταν ακόμα φοιτητής στο Μελβούρνη, ο Guthrie ίδρυσε (μαζί με τον Ren Walters) την εβδομαδιαία σειρά συναυλιών “Improvised Tuesdays”, που έχει πλέον μετονομαστεί σε Make It Up Club, και είναι η μακροβιότερη σειρά συναυλιών στην Αυστραλία για αυτοσχεδιαστική και πειραματική μουσική. Κατά την μετοίκησή του στη Γαλλία, και συγκεκριμένα στη Ναντ, ο Guthrie εντάχθηκε στην κολεκτίβα CABLE#, όντας curator και διοργανωτής τακτικών συναυλιών και ετήσιων festivals. Ο Will Guthrie έχει κυκλοφορήσει πάνω από 50 albums σε εταιρείες όπως η δική του Antboy Music, καθώς και σε δισκογραφικές όπως Black Truffle, Editions Mego, Erstwhile, Clean Feed, Gaffer Records, Hasana Editions, 23five, iDEAL, Kythibong, NAKID, Fragment Factory και Ipecac. Έχει εμφανιστεί σε πολλά venues και festivals σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των Lieu Unique (Nantes), Cafe Oto (London), Berghain (Berlin), Super Deluxe (Tokyo), SPRING Performing Arts Festival (Utrecht), Meta House (Phnom Penh), MONA FONA (Hobart), Suoni Per Il Popolo (Montreal), Lampo (Chicago), Oct Loft Jazz Happening (Shenzhen) και Geometry Of Now (Moscow). Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες παγκοσμίου βεληνεκούς όπως Mark Fell, Oren Ambarchi, Sarah Hennies, James Rushford, Ghassen Chiba, Jean-Luc Guionnet, Erell Latimier, Rudolf Eb.er, Roscoe Mitchell, Chulki Hong, Mark Simmonds, Jérôme Noetinger, Keith Rowe, David Maranha και πολλούς άλλους.
https://www.will-guthrie.com
https://www.facebook.com/willguthriedrum
Δραστηριοποιούμενος από τις αρχές της δεκαετίας του ‘90 στην ηχητική τέχνη και την εικόνα, ο ILIOS (Δημήτρης Καρυοφύλλης) βρίσκεται σε μια διαρκή εξερεύνηση των άκρων των ηχητικών και εικαστικών φαινομένων. Μέσα από τη συνεχή αλλαγή της ηχητικής του παλέτας, αγγίζοντας και ξεπερνώντας τα όρια του ηχητικού φάσματος, ο ILIOS υπηρετεί μια ιδιότυπη αντι-καριέρα. Κάποιες από τις ηχογραφημένες δουλειές του έχουν χαρακτηριστεί από τα μουσικά μέσα ως: “Ο ήχος του θανάτου” ή “Ο πιο εξουθενωτικός δίσκος που μπορεί να φανταστεί κανείς”.
Έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από 400 ζωντανές εμφανίσεις, διαλέξεις και εργαστήρια σε 35 χώρες σε Ασία, Νότια και Βόρεια Αμερική, Ευρώπη, Ωκεανία, live παρουσιάσεις που ωθούν τα όρια του χώρου και του σώματος σε μια σκληρή δοκιμασία, επιδιώκοντας μια κατάσταση επαγρύπνησης για τις ανθρώπινες αισθήσεις, σε μια μυσταγωγική και καθαρτική εμπειρία. Δισκογραφικά έχει έναν πολυάριθμο κατάλογο ηχητικών κυκλοφοριών, συμπεριλαμβανομένων των “Kenrimono” (βασισμένο σε ήχους από αίθουσες παιχνιδιών Pachinko), “Vento Elektra” (βασισμένο σε ηλεκτρικά σήματα και οικιακή ηλεκτρική ενέργεια), “Symphony #1 for oscillators and internal combustion engine vibrations” (βασισμένo σε κραδασμούς αυτοκινήτων)·και πολλών άλλων. Μετά από απουσία επτά ετών, ο ILIOS επέστρεψε δυναμικά το 2024 με δυο albums, “The tale of the Rüetschi foundry” και “Ploutonion” (συνεργασία με τον Massimo Pupillo). Είναι μέλος του συγκροτήματος Mohammad (μαζί με τον Νίκο Βελιώτη) με το οποίο έχει κυκλοφορήσει 14 ως τώρα albums.
Έχει πολυάριθμες μουσικές αναθέσεις για χορό, κινηματογράφο και θέατρο.
Έχει υπάρξει curator και co-director στα festivals Electrograph “Athens Sound Media” (από το 2001 ως το 2006), SDR Santander Sound Art Festival (από το 2008 ως το 2012) καθώς και co-director για το [Un]Commonsounds μεταξύ άλλων.
Το 1997 ίδρυσε την Antifrost, μια εκδοτική πλατφόρμα/δισκογραφική εταιρεία για ηχητικά μέσα με περισσότερα από 80 έργα που έχουν δημοσιευτεί μέχρι σήμερα από αναγνωρισμένους καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο.
https://www.siteilios.gr
https://www.antifrost.gr
Turbo Teeth είναι το προσωπικό project του Γιώργου Αξιώτη, μέλους των Free Piece of Tape, Balinese Beast, Tom Cruisin’, Holefold Diver και Bruised Lee. Οι συνθέσεις του TT διαμορφώνουν ένα ιδιαίτερο και συνεχώς εξελισσόμενο ηχητικό τοπίο, όπου ασύμμετροι hardware ρυθμοί συνδυάζονται με αποδομημένα loops, δημιουργώντας ένα ατίθασο και πολυεπίπεδο ηχητικό σύμπαν, στο οποίο χαοτικές δομές συνυπάρχουν αρμονικά με τη συνθετική πυκνότητα και τον ρυθμικό πειραματισμό. Ο ήχος του χαρακτηρίζεται από έναν μοναδικό συνδυασμό στοιχείων που υπερβαίνουν τα παραδοσιακά μουσικά είδη, με παραμορφωμένες ρυθμικές δομές που ισορροπούν σε λεπτές γραμμές ανάμεσα στη σύνθεση και την πλήρη αποδόμηση. Η δισκογραφία του TT περιλαμβάνει κυκλοφορίες όπως το Yellow Equals One (Untitled-1, 2017), το +X+ (2021), το Secreto/Live EP (2021), το Live @ Threads Radio (2021) και το Sharp Horns of a Trilemma (2022). Παράλληλα, έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμες συλλογές, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς.
https://turboteeth.bandcamp.com
https://soundcloud.com/turbo-teeth
Η Βίκη Στείρη είναι συνθέτρια, τσελίστρια και διεπιστημονική καλλιτέχνης με ενδιαφέρον για την πειραματική ηλεκτρονική μουσική, τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και τη σύνθεση για άλλα μέσα. Το πρώτο της σόλο LP, “Balm”, κυκλοφόρησε ψηφιακά από την Alien Jams και σε βινύλιο από την Rekem Records το 2024. Είναι μέλος τoυ αυτοσχεδιαστικού music/art group Ectopia και έχει συνεργαστεί με εικαστικούς όπως οι Monster Chetwynd, Urara Tsuchiya, μουσικούς όπως οι Saint Abdullah και Sofia Jernberg, καθώς και σε κυκλοφορίες όπως το ‘Future Chorus με την Ελένη Ικoνιάδου και ‘sex robot’ με την Sidsel Meineche Hansen. Στο παρελθόν είχε ραδιοφωνική εκπομπή στο NTS Radio με την Chloe Frieda και ήταν στο Free Improvisation Workshop του Eddie Prévost. Έχει παίξει στο Le Guess Who? Festival, Cafe OTO, ICA (Λονδίνο), New Museum (Νέα Υόρκη), το KW (Βερολίνο) μεταξύ άλλων. Γεννημένη στην Ελλάδα, μετακόμισε στο Λονδίνο το 2005 και από το 2021 ζει στην Αθήνα.
Η Devika είναι DJ και μουσικός παραγωγός πολλαπλών μουσικών ειδών. Η δουλειά της περιλαμβάνει ηχητικό σχεδιασμό και επιλογή μουσικής για θεατρικές παραστάσεις. Με την techno ως επίκεντρο, τα set της αντλούν στοιχεία από ένα ευρύ φάσμα ήχων, που ξεκινάει από electro και καταλήγει στην drone μουσική. Είναι μέλος του DJ roster της Pi Electronics και έχει συνεργαστεί με την ηθοποιό Γιούλα Μπουντάλη σε αρκετά έργα όπως “Όσοι Κοιμούνται” (2017, Εθνικό Θέατρο Ελλάδος), “Καπνοτοπία” (2019, θέατρο ‘Πρόσωρινός’) και “Open Light” (2021, θέατρο ‘Προσωρινός’). Η εμφάνισή στο Ametric Festival 2025 είναι ιδιαίτερης σημασίας λόγω της προσωπικής της σύνδεσης με τα Χανιά που έχουν υπάρξει τόπος διαμονής της για πολλά χρόνια.
https://soundcloud.com/devi-ka-1
Ο Tristanos είναι sound artist με καταγωγή από τα Χανιά και έδρα την Αθήνα, του οποίου η έρευνα εξερευνά τα πεδία της ψυχοακουστικής, της απροσδιοριστίας και των ηχογραφήσεων πεδίου, στοιχεία των οποίων τέμνονται και ενσωματώνονται σε ηχητικές εγκαταστάσεις, ηλεκτροακουστικές συνθέσεις και ζωντανά ηλεκτρονικά sets. Η πρακτική του επικεντρώνεται στην ιδιαιτερότητα του χώρου και συχνά ενσωματώνει αυτοσχεδιασμό και χρήση γλωσσών προγραμματισμού ήχου. Η δουλειά του έχει παρουσιαστεί στην Ολλανδία, την Ελλάδα και την Τσεχία. Είναι κάτοχος πτυχίου BA από το Institute of Sonology (2023) και έχει συντονίσει εργαστήρια για σπουδές ηχοτοπίων και ηχοπεριπάτων. Το 2022, εργάστηκε στο project “Site Sound”, μια αρχαιολογική μελέτη βασισμένη στις αισθήσεις του αρχαίου ιερού του Δία στο Λύκαιο όρος.
https://tristanos.bandcamp.com/